به وقت دلتنگی هایم!

به وقت دلتنگی هایم...

درست صد و یازده روز و یازده ساعت و یازده دقیقه و یازده ثانیه!

چه زود پر کشیدی!

... و چه دیر گذشت این صد و یازده روز و یازده ساعت و یازده دقیقه و یازده ثانیه!

بیشتر که دقت می کنم تو همان یکِ یکِ یک بودی

مثل روزهای دلتنگی من!

 

بفرمایید شام!

بفرمایید شام حسینی...!

بدون شرح

وَ مَضَیتَ حَمِیدا

أَشْهَدُ أَنَّکَ أَمِینُ اللَّهِ وَ ابْنُ أَمِینِهِ عِشْتَ سَعِیدا وَ مَضَیتَ حَمِیدا وَ مُتَّ فَقِیدا مَظْلُوما شَهِیدا 

شهادت می دهم که تو امین خدا و فرزند امین اویی، خوشبخت زیستی، و ستوده درگذشتی، و از دنیا رفتی گم گشته، و مظلوم و شهید!

تو هستی

تو هستی 

من یقین دارم!

اگر بنا به رفتن هم باشد این مائیم که رفتیم!

چرا که ما هستیم و نامی از ما نیست

اما تو نیستی و همه چیز اینجا توست!

هشتاد و هشت روزگیت مبارک!

ما برای خوب بودن فقط بلدیم غُر بزنیم.

یا اگر خوب شدیم منت بگذاریم .

اگر هم خوب نبودیم فقط بهانه بیاریم.

خوب بودن دیگران رو نمی بینیم 

اما خوب بودن خودمون رو خوب و درشت می بینیم.

اما اون خوب بود بدون این که غُر بزنه یا منت بذاره یا بهانه بیاره!

تازه خوب بودن دیگران رو هم ، خوب و درشت می دید و به روشون می آورد.

حتی اگر خوب نبودن!

روحش شاد

این روزها همه جا هست توی ذهنم ، قلبم و چشمم!