تا خـــــــــــدا

مهــــــــــــربانی را اگر قسمت کنیم...

من یقین دارم به ما هم می رســـــــــــد ... 

آدمی گر ایســـــــــتد بر بام عشق..

دست هایش تا خـــــــــــدا هم می رسد ...

آرام...!

چقدر آرام و بی سرو صدا...

اینجا هم مثل قلب مهربانتان آرام و است و متین

اهل شلوغ بازی و هیاهو نیست!

با خودم فکر می کردم این هفته های آخر چه می شود حال و هوای این دفترچه مجازی...!

سیصد و چهل و هفت روز گذشت اما من آدم های زیادی رو دور وبرم دیدم که از پای چای صبحانه یادتان هستند تا سر سجاده نماز شب...!

امروز به جرات می تونم ادعا کنم در این کمتر از هجده روز مانده تا یک سالِ فراق ، روزی را شروع نکردم و به پایان نبردم مگر این که ذکر شما و  خوبی هایتان در چند نوبت شنیده باشم ، چه از دوستان و نزدیکان و چه از ندای قلبم...

...که از همه بیشتر این روزها شما را مرور می کند...

دل تنگم حاج آقا به اندازه سیصد و چهل و هفت قرن دلتنگم ...

چه کنم من مثل شما اهل آرامش و قرار نیستم...

آشوبم ... آشوب ... 

آرامش...!

انسان ها

انسان ها آفریده شده اند تا به یکدیگر عشق بورزند و وسایل آفریده شده اند تا مورد استفاده قرار بگیرند . دلیل اینکه چرا در دنیا این همه آشفتگی است این است که به وسایل عشق می ورزند و از انسان ها استفاده می شوند .

بی واژه...

عارف / مجاهد / استاد ...

اینها تنها واژه هایست که در این روزها برای معرفی شما به کمکمان آمد.

اما چه غافل بودیم 

از واژه هایی چون

ساده

مهربان

صمیمی و...

شما چه بزرگ بودید!

...و واژه ها چه کم اند برای معرفی شما...!