واسه اون گنبد زرین
پشت کوه های خراسون
واسه اون صحن مطهر
تو غروب کنار ایوون
واسه کفترای معصوم
که تو آسمون می چرخن
واسه آدمای مغموم
که میان دخیل می بندن
دل من تنگه می دونی
تو که ماه آسمونی
مجلس اونقدر شلوغ بود که مجبور شدم چندین مرتبه از مردم بخوام بعد از قرائت فاتحه مجلس رو ترک کنند تا دیگران هم توفیق حضور به داخل مسجد و مراسم رو پیداکنند.
دوستان جلوی در می گفتند جمعیت بیرون بیشتر از داخل مسجد بود...!
آری کریمان اینطور از دنیا می روند...!