صد حیف ...!

تا که چشمم باز شد دیدم که یارم رفته است 

میهمانی شد به پایان و نگارم رفته است

همکاسه ی سعید....!

شام "رویدادهای هفته" داشتیم. غذایی که همه مواد غذایی هفته گذشته در آن پیدا می شد و مسئولین آشپزخانه از ته مانده غذاها تهیه می کردند.

وقتی بچه ها نشستند دور سفره، دوربین را دادم دست عباس دائم الحضور (شهید) و بهش گفتم:
- این گوشه سفره رو هم خالی بذاریم که خدا بشینه اینجا و باهامون غذا بخوره.

نشستم بغل سعید طوقانی (شهید)، احمد کرد (شهید)، اصغر بهارلویی، سیداکبر موسوی و حسین رجبی (شهید(
و عباس این عکس رو گرفت. فقط سر من توی عکس اضافی بود!

اون روزا، هیچکس در ظرف و لیوان یک بار مصرف غذا نمی خورد. 
همه عشقم این بود که امروز نوبت منه با سعید همکاسه بشم.
چه لذتی داشت وقتی سعید، قاشقی را که در دهانش کرده و غذاخورده بود، در کاسه فرو میبرد!

ما که با هم همکاسه بودیم، هیچ مریضی ای نگرفتیم!
امروز که همه از هم گریزانند و بچه لیوان دهنی پدر رو نمی پذیره! و ظروف یک بار مصرف زندگیمون رو گرفته، عجب مریضی هایی فراگیر شده!

عصای دست مادر

تو کریم اهل بیتی ، من تهیدست وفقیر

ای عصای دست مادر، دست مارا هم بگیر

برای دانش آموزان سرزمینم

این روزها

دقیقا همین روزها

روزهایی هست که بچه های کلاس دوستی دارند از مقطعی به مقطع دیگه می رن!

یعنی اونقدر بزرگ شدن که دارن با دبستان خداحافظی می کنند و دبیرستانی می شن!

راستش منم احساس کردم باید با اونها بزرگ تر بشم و تغییر مقطع بدم.

برای همین تجربه سالهای حضور در مدارس فرهنگی و مذهبی رو با مدارس موفق علمی گره زدم و وارد مدرسه شدم ؛ تا با لطف خدای رئوف بتونم از این پیوند مبارک خانه ای امن و شاد برای دانش آموزان سرزمینم بسازم.

خانه ای در نزدیکی کلاس دوستی.

امیدوارم یاد و خاطره روزهای شیرین کلاس دوستی بازهم زنده بشه... (الهی آمین )

دویست و پنجاه و هشتمین برنامه

کجایند مردان بی ادعا

شب خاطره حوزه هنری

ویژه برنامه دلاورمردان نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران

پنجشنبه چهار تیر ساعت هجده

افطار و شام میهمان سفره ی شهدا هستیم

شما هم دعوتید...!