زمان میگذرد. چه با من. چه بی من!
چه ایده بدی بوده گرد ساختن ساعت. احساس میکنی همیشه فرصت تکراریست.
قرار بوده ۸ صبح بیدار شوی و میبینی شده ۸ و ربع.
میگویی: اشکال ندارد تا ۹ میخوابم بعد بیدار میشوم!
قرار بوده امشب ساعت ۹ یک ساعتی را صرف مطالعه کتاب کنی، می بینی کتاب نخوانده ۱۰ شده.
میگویی: اشکال ندارد. فردا شب ساعت ۹ میخوانم.
ساعت دروغ میگوید. دروغ. زمان بر گِرد یک دایره نمی چرخد!
زمان بر روی خطی مستقیم میدود. و هیچگاه، هیچگاه، هیچگاه باز نمیگردد.
ایده ساختن ساعت به شکل دایره، ایده جادوگری فریبکار بوده است!
ساعت خوب، ساعت شنی است!
هر لحظه به تو یادآوری میکند که دانه ای که افتاد دیگر باز نمیگردد.
اگر روزی خانه بزرگی داشته باشم، به جای همه دکورها و مجسمه ها و ستونها، ساعت شنی بزرگی برای آن خواهم ساخت
... و میگویم در آن آنقدر شن بریزند که تخلیه اش به اندازه متوسط عمر یک انسان طول بکشد.
تا هر لحظه که روبرویش می ایستم به یاد بیاورم که زمان «خط» است نه «دایره»
شاگرد