پدر

من نبودم و تو بودی ،

 بود شدم و تو تمام بودنت را به پایم ریختی ،

 حالا سالهاست که با بودنت زندگی می کنم ،

 هر روز، هر لحظه، هر آن و دم به دم هستی .

ببخش که گاهی آنقدر هستی که نمی بینمت ،

 ببخش تمام نادانیها و نفهمی ها و کج فهمی هایم را،

 اعتراض ها و درشتیهایم را ، و هر آنچه را که آزارت داد .

 دستانت را می بوسم و پیشانیت را ،

 که چراغ راه زندگیم بودی و هستی و خواهی بود ،

 خاک پایت هستم تا هست و نیست هست .

 به حرمت شرافتت می ایستم و تعظیم می کنم .