دلایل شخصی

راستش به دلایل کاملاً شخصی چند وقتی بود که سراغی از وبلاگ کلاس دوستی نگرفته بودم.

اما تماس های پی در پی بعضی از بچه های خوب دوستی من رو ناچار به تسلیم کرد!

برای همین یادنامه شماره دو رو براتون میذارم.

شایدهم از این به بعد یواشکی خیانت کردم واز جوجه فنچ های جدیدم نوشتم؛ البته یواشکی!

تو این شماره می خوام باهمدیگه بریم اردو

ته اتوبوس کف ماشین باهم بشینیم و شعر بخونیم وخُ.ل و چِ.ل با زی در بیاریم

کلوچه.کلوچه.بیا بریم تو کوچه... با کَمِری میای یا پیکان ...

 

 واقعا یادش بخیر

شایدم اگه تونستید یواشکی برید توی آشپز خونه ، قرار ساعت دو ونیم رو بذاریم برای ته دیگ خوری...

راستی به آقا فرشید و آقا رضا خیلی سلام برسونید،

... چقدر ته دیگ خوردیم بعد ازظهرها...

یادش بخیر